اقتصاد دریامحور به‌عنوان یکی از ارکان مهم توسعه پایدار، نقش کلیدی در رشد اقتصادی کشورها ایفا می‌کند؛ ایران با دسترسی به دریای خزر در شمال و خلیج‌فارس و دریای عمان در جنوب، از موقعیت استراتژیک بی‌نظیری در این حوزه برخوردار است. ایران با برخورداری از بیش از ۵۸۰۰کیلومتر مرز آبی در شمال و جنوب، ظرفیت‌های بی‌نظیری برای توسعه اقتصاد دریامحور دارد؛ این ظرفیت‌ها شامل صنایع شیلات، کشتیرانی، گردشگری دریایی، انرژی‌های تجدیدپذیر و بندری هستند. بااین‌حال، تحقق کامل این پتانسیل نیازمند رفع چالش‌های زیرساختی، قانونی و زیست‌محیطی است.

توسعه با اركان اجتماعي و فرهنگي آن معنا پيدا مي‌كند. بخش فرهنگي توسعه دريايي كه تقريبا خواب زمستاني است و متولي خاصي ندارد و طي ۴۶سال اخير در دوران جمهوري اسلامي، هرگز نگاه جدي و معناداري به آن نشده است و با توجه به رويه و توان شخصيت‌هاي كنوني حاكم بر اركان دريايي كشور، كمترين اميدي به فعاليت برنامه‌ريزي‌شده و گسترده فرهنگي وجود ندارد. طرح‌هاي فرهنگي خاك مي‌خورند. بنابراين درباره وضعيت ترويج فرهنگ دريايي ايران هيچ خبري نيست و هيچ ركني از اركان متعدد دريايي، آن را گردن نمي‌گيرد. هيچ انجمن يا گروه خاصي- جز موارد معدود مانند اقتصاد سرآمد به عنوان تنها روزنامه دريايي كشور - نگاهي به مقوله فرهنگ و فرهنگ‌سازي دريايي ندارد و اين قصه به طرز تلخي مسكوت مانده است.

سیاست‌های توسعه دریایی به‌عنوان یکی از ارکان اساسی در رشد اقتصادی و اجتماعی کشورهای ساحلی، نقش کلیدی در بهره‌برداری بهینه از منابع دریایی و بهبود کیفیت زندگی ساکنان این مناطق ایفا می‌کنند. با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران و سایر کشورهای منطقه، این سیاست‌ها می‌توانند به‌عنوان ابزاری مؤثر در توسعه پایدار و جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی عمل کنند.

در مسیر توسعه دریایی کشور، به همه ابعاد و جنبه‌های منتج به توسعه متوازن باید پرداخت. توسعه فقط با رفتار فیزیکی و سازه‌های فیزیکی مانند ساخت کشتی و اسکله و امثال این ها رخ نمی دهد، برای توسعه همه جانبه، نیاز به فرهنگ سازی در سطح ملی و میهنی وجود دارد. توسعه دریایی زمانی معنا پیدا می‌کند که تمامی ایرانیان در مسیر آن قرار بگیرند.